30 Mei - dag 110
Door: Henk Spijkerman
Blijf op de hoogte en volg Henk
30 Mei 2013 | Nederland, Akkrum
WAAROM WIL, GAAT IEMAND NAAR SANTIAGO!!!
Doet ie dat uit een bepaalde overtuiging of om zich zelf te willen bewijzen op sportief gebied.?
Of is het iets wat ie gewoon wil doen, mensen ontmoeten met ieder zijn eigen verhaal van doen en laten.
Nou bij mij het laatste: ik hou van wandelen en contacten te hebben en onderhouden en het leek mij daarom leuk om naar Santiago te gaan.
Niet met een doel, Santiago was het doel om zodoende mijn reis te kunnen verwezenlijken.
Na een voorbereiding van ruim een jaar en de volledige steun van mijn vrouw en kinderen ben ik op 10 februari vertrokken uit Heerenveen. Gedurende de voorbereiding kwam ik er al aardig achter dat ik waarschijnlijk als pelgrim zou terug keren maar op de dag van vertrek vanuit de kerk in Heerenveen begon ik ook al een beetje te geloven dat ik als pelgrim zou vertrekken! Niks mis mee maar dat had ik niet van te voren kunnen stellen.
Hoe dat precies voelt wist ik natuurlijk ook niet maar na het ontvangen van de pelgrimszegen en te zijn uitgezwaaid, begon voor mij de weg: Op naar Santiago.
Een vreemde onwerkelijke ervaring: loop je op de Dracht in Heerenveen en realiseer je je plotseling zondagmiddag om 12.30 uur: nu is het begonnen, nu ga ik echt naar Santiago.
Onderweg kom ik de meest bijzondere en gewone mensen tegen. Mensen die er altijd al zijn maar waar je zelf door je eigen maatschappelijke en zakelijke beslommeringen, in mijn situatie, heel vaak wel, maar ook heel vaak niet, de tijd voor kan of onbewust wil nemen.
ONBEWUST: Dat lijkt een duur woord omdat we het meestal hebben over bewuste dingen en keuzes, maar wat doen, willen en kunnen we eigenlijk onbewust.
Kunnen we dat wel? Doen we dat wel?
We kunnen het wel maar we doen het meestal niet. En waarom niet. Waar op Sjakie zei: daarom niet. Zo gaat het toch, we doen alles vanuit ons patroon. Opstaan,haar kammen, tanden poetsen, naar het toilet en op naar het werk. Dat doen we , dat moeten we ook: er moet immers brood op de plank komen voor het gezin. Daar draait het natuurlijk allemaal om en daar is niets mis mee. Als je dat allemaal samenvat leven we eigenlijk in een vicieuze cirkel wat op zich ook geen enkel probleem hoort te zijn.
Tussen door leuke dingen doen met je gezinnetje en de kinderen zien opgroeien is ook genieten van. Het leven is zo slecht nog niet!!!
Maar als mens heb je altijd keerpunten in je leven. Dat soort momenten dienen zich vaak aan na een indrukwekkende gebeurtenis of bijvoorbeeld in een een bepaalde fase van je leven. Dat je gaat overwegen: als ik nog wat wil , moet ik het nu doen, bv een andere baan of keuzes maken voor andere leefomstandigheden of patronen.
Dat soort dingen ben ik al diverse keren tegen gekomen op mijn levensweg en gelukkig heb ik die keuzes altijd kunnen en mogen maken, altijd in samenspraak en overleg met mijn echtgenote Joke die ook altijd open staat voor de dialoog en ook regelmatig zich de vraag stelt: doen we het zo, gaan we zo door of nemen we een andere weg. Zo hebben wij ons beiden de afgelopen jaren ontwikkeld tot de mensen die we nu zijn. Met een enorme levenservaring en een brede kijk op het maatschappelijke en sociale leven. Daar voelen wij ons zeer prettig bij en dit voorrecht kunnen wij ook delen met elkaar en daar ben ik zeer dankbaar voor. Ik heb de Camino ook gedaan op mijn manier, ben altijd mijn eigen weg gegaan. I did it my way. Nu ik thuis ben ervaar ik inmiddels dat ik inderdaad als pelgrim ben terug gekomen met een enorme rugzak aan positieve levenservaring. Dat nemen ze me nooit meer af. Het zal de komende periode enorm afkicken worden, zo sta je namelijk plotseling weer in de 24 uurs economie en daar ben ik na de Camino nog niet klaar voor. Maar alles komt goed maar wel On My Way.
Doet ie dat uit een bepaalde overtuiging of om zich zelf te willen bewijzen op sportief gebied.?
Of is het iets wat ie gewoon wil doen, mensen ontmoeten met ieder zijn eigen verhaal van doen en laten.
Nou bij mij het laatste: ik hou van wandelen en contacten te hebben en onderhouden en het leek mij daarom leuk om naar Santiago te gaan.
Niet met een doel, Santiago was het doel om zodoende mijn reis te kunnen verwezenlijken.
Na een voorbereiding van ruim een jaar en de volledige steun van mijn vrouw en kinderen ben ik op 10 februari vertrokken uit Heerenveen. Gedurende de voorbereiding kwam ik er al aardig achter dat ik waarschijnlijk als pelgrim zou terug keren maar op de dag van vertrek vanuit de kerk in Heerenveen begon ik ook al een beetje te geloven dat ik als pelgrim zou vertrekken! Niks mis mee maar dat had ik niet van te voren kunnen stellen.
Hoe dat precies voelt wist ik natuurlijk ook niet maar na het ontvangen van de pelgrimszegen en te zijn uitgezwaaid, begon voor mij de weg: Op naar Santiago.
Een vreemde onwerkelijke ervaring: loop je op de Dracht in Heerenveen en realiseer je je plotseling zondagmiddag om 12.30 uur: nu is het begonnen, nu ga ik echt naar Santiago.
Onderweg kom ik de meest bijzondere en gewone mensen tegen. Mensen die er altijd al zijn maar waar je zelf door je eigen maatschappelijke en zakelijke beslommeringen, in mijn situatie, heel vaak wel, maar ook heel vaak niet, de tijd voor kan of onbewust wil nemen.
ONBEWUST: Dat lijkt een duur woord omdat we het meestal hebben over bewuste dingen en keuzes, maar wat doen, willen en kunnen we eigenlijk onbewust.
Kunnen we dat wel? Doen we dat wel?
We kunnen het wel maar we doen het meestal niet. En waarom niet. Waar op Sjakie zei: daarom niet. Zo gaat het toch, we doen alles vanuit ons patroon. Opstaan,haar kammen, tanden poetsen, naar het toilet en op naar het werk. Dat doen we , dat moeten we ook: er moet immers brood op de plank komen voor het gezin. Daar draait het natuurlijk allemaal om en daar is niets mis mee. Als je dat allemaal samenvat leven we eigenlijk in een vicieuze cirkel wat op zich ook geen enkel probleem hoort te zijn.
Tussen door leuke dingen doen met je gezinnetje en de kinderen zien opgroeien is ook genieten van. Het leven is zo slecht nog niet!!!
Maar als mens heb je altijd keerpunten in je leven. Dat soort momenten dienen zich vaak aan na een indrukwekkende gebeurtenis of bijvoorbeeld in een een bepaalde fase van je leven. Dat je gaat overwegen: als ik nog wat wil , moet ik het nu doen, bv een andere baan of keuzes maken voor andere leefomstandigheden of patronen.
Dat soort dingen ben ik al diverse keren tegen gekomen op mijn levensweg en gelukkig heb ik die keuzes altijd kunnen en mogen maken, altijd in samenspraak en overleg met mijn echtgenote Joke die ook altijd open staat voor de dialoog en ook regelmatig zich de vraag stelt: doen we het zo, gaan we zo door of nemen we een andere weg. Zo hebben wij ons beiden de afgelopen jaren ontwikkeld tot de mensen die we nu zijn. Met een enorme levenservaring en een brede kijk op het maatschappelijke en sociale leven. Daar voelen wij ons zeer prettig bij en dit voorrecht kunnen wij ook delen met elkaar en daar ben ik zeer dankbaar voor. Ik heb de Camino ook gedaan op mijn manier, ben altijd mijn eigen weg gegaan. I did it my way. Nu ik thuis ben ervaar ik inmiddels dat ik inderdaad als pelgrim ben terug gekomen met een enorme rugzak aan positieve levenservaring. Dat nemen ze me nooit meer af. Het zal de komende periode enorm afkicken worden, zo sta je namelijk plotseling weer in de 24 uurs economie en daar ben ik na de Camino nog niet klaar voor. Maar alles komt goed maar wel On My Way.
-
01 Juni 2013 - 14:26
Annelies Giesen:
Beste Henk,
Met heel veel plezier en bewondering heb ik de afgelopen weken je dagelijkse verslagen gelezen. In een woord fantastisch - de wijze waarop je situaties, indrukken en de mensen die je ontmoet met veel respect en humor beschrijft. Je hebt een uitzonderlijke prestaties geleverd waaraan je nog vaak met veel plezier aan terug zult denken. Bedankt dat ik met je mee mocht reizen.
Ik wens jou en je gezin het allerbeste voor de toekomst.
Annelies Giesen -
01 Juni 2013 - 17:36
JJM:
Hoi Spijk,
Ik heb het voorrecht gehad om jou vanaf het prille begin te mogen volgen. Gelukkig was ik op www.waarbenje.nu toen jij je eerste verslag schreef en het is blijven kleven. Sterker nog ik zag er iedere dag naar uit. Één keer heb ik gereageerd omdat de humor er vanaf droop. Alle andere keren heb ik er van genoten dat jij de mensen die dagelijks om je heen waren waardeerde en toch je eigen gang ging. Knap!!!
Groet jjm
-
02 Juni 2013 - 17:51
Anne Leemburg:
Hoi Henk,
Wat heb je een geweldige prestatie geleverd. Helemaal alleen naar Santiago wandelen.
Natuurlijk is dan de mentale steun van het thuisfront onontbeerlijk. Maar toch!
Als volger van je reis heb ik met veel genoegen je belevenissen gevolgd. Iedere dag 's avonds even lezen wat je had beleefd en waar je naar toe bent gelopen. Onderweg veel meegemaakt. Veel mooie maar ook minder leuke dingen heb je beleefd. En toch iedere dag doorgaan.
Een aanslag op je kennelijk geweldige conditie maar vooral ook op je mentale sterkte. Je hebt het gedaan op jou manier.
Momenten van afscheid van thuis, maar ook van afscheid onderweg van mede wandelaars.
Iedere dag opnieuw maar afwachten waar je 's avonds weer kunt eten en slapen. Eerste veel alleen en uiteindelijk na maanden terecht komen in de drukte in Spanje met al die andere wandelaars.
Veel mensen ontmoet met al hun verhalen en redenen om naar Santiago te gaan.
Mooi weer gehad maar ook regen, sneeuw, kou en dagen dat je er tegenop zag om te vertrekken.
Ik heb je met bewondering gevolgd.
Het zal vast erg wennen zijn om na al die maanden je ritme thuis weer te vinden.
Maar troost je, ook voor ons als volgers zal het afkicken zijn.
Ik zie je vast weer op de FLAL tochten of tijdens een andere wandeling.
Groet Anne uit Franeker.
-
05 Juni 2013 - 23:03
Henk Spijkerman:
Hallo allemaal.
Inmiddels ben ik weer terug in de wereld.
Best wel afkicken maar we nemen de tijd.
Ik wil bij deze iedereen bedanken voor de vele reacties tijdens mijn camino.
Hartelijk dank hiervoor. Het heeft mij mede op mijn weg gehouden.
Groeten uit Akkrum.
Mister Camino; Henk Spijkerman.
Julie waren allemaal geweldig.
-
09 Augustus 2013 - 15:35
Mieke:
Hoi Henk
Wat een mooie belevenis
Ik was op zoek naar verhalen over mensen die deze tocht hebben gelopen.
En kwam ook die van jou tegen. Afgelopen Donderdag 1 aug. Heb ik een overeenkomst getekend voor het opbouwen van extra vrije uren zodat ik in 2015 naar Santiago mag gaan lopen. weetje even waarom ik je verhaal heb gelezen.
Ik heb gelezen hoe jij je reis heb opgebouwd, hoe je aan jou slaapplaats komt, het laten regelen vind ik een goeie. Ik hoop dat dat mij ook gaat lukken, mijn Frans is helemaal niets. Maar we gaan het beleven. Dank voor het delen van je reis. -
11 Januari 2014 - 17:50
Petra:
Hoi Henk,
Via een geïnteresseerde lezer van jou die op mijn blog over je schrijft kom ik hier terecht.
Ik ben van plan om 20 januari a.s. te vertrekken en start dan bij Zwarte Haan. Fijn te lezen dat jij ook in de winter bent begonnen en je door de winterse buien hebt geslagen...
Waar ik benieuwd naar ben is hoe je je dagverslagen met foto's hebt bijgehouden. Ik ben nog aan het bedenken wat de beste manier is. Want internet in het buitenland is best duur en het lijkt me dat je niet altijd Wifi hebt.
Heb je verder nog tips voor mij? Mijn verslagen zijn te vinden via: petrareitsma.waarbenjij.nu
groet, Petra een Fries uit Hoogeveen ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
