25 Maart - Dag 44

Vandaag op naar Premery: afstand 25 kilometer.

Gister op tijd naar bed wegens gebrek aan leven in de stad, met als voordeel uitgerust eruit. Na een geweldig ontbijt!!! Op tijd de weg op.
De route liep parallel met de GR.654 en bracht mij door diverse dorpjes en gehuchten. Hoe verder ik Frankrijk in kom des te mooier het wordt.
Maar mensen wat een verschil met Nederland. Ik weet wel op vakantie is het altijd halleluja maar ik zie en sta er toch wel anders in. Met alle respect: we zeuren wel in Nederland, en zeggen wel vaak dat dingen anders moeten, nou hier gaat het echt anders. Een voorbeeld vanmiddag: ik kom aan in Premery en heb 7 adressen voor overnachting inclusief de kerk bij me. Uiteraard spoed ik me eerst naar de VVV. Nou een keer raden; Gesloten. Dan maar door naar de Burgemeester. Ik geef toe, na onderbreking van hun computerspelletjes en surfen op internet, echt waar!!!, waren ze me zeer ter wille. Overal en naar iedereen bellen om een plakje voor mij te regelen. Toen ze het echt niet meer wisten, verwezen ze me, let op, naar de KVG. Dat betekent Katholieke Vrouwen Gilde, hebben we in Nederland ook. Ik met de plattegrond er op af. Kom je daar binnen met je vreemde kop en rugzak.
Ik vertelde van mijn probleem en onmiddellijk trad de voorzitster van de club op. Na vele malen bellen, kwam ze uiteindelijk opgewekt terug, dirigeerde mij in haar auto en bracht mij vlak in de buurt naar een pizzeria zaak. Ik bedankte haar met vele woorden en een kusje en werd direct welkom geheten door, ik geloof dat ie Carlo heet. Daarna werd ik 2 hoog gedirigeerd en heb ik weer plak. Je bent met alles tevreden als pelgrim. Kan je dat voorstellen in ons landje waar we altijd de mond open hebben over alles wat er al niet deugd. Ga dan maar een paar weken met mij mee dan zie het verschil, behalve dat ik niet klaag maar daar moet je ook pelgrim voor zijn. Wederom ben ik dus weer een engel!!tegen gekomen en daar ben ik weer zeer dankbaar voor. Echt, hoe je het wend of keert, ze zijn er overal: goede mensen. Vindt ze alleen maar op je pad. Moet je maar naar Santiago gaan. Al hoe wel: er open voor staan in je eigen land en er over nadenken: ze zijn er echt heel veel.



Even over Henk mijn maat uit Amsterdam. Daar heb ik vanmorgen contact mee gehad en helaas: Henk heeft de pijp aan Maarten moeten geven, de koek was op. In Auxerre aangekomen heeft ie de strijd gestaakt. Hij kon niet meer verder. Achteraf na nu blijkt had hij een hiel spoor, denken we, en dan kan je het wel schudden, en daarop volgend door een andere manier van lopen ook nog een scheenbeen blessure. Henk was helemaal aan het eind van zijn latijn en is nu via Brussel onderweg naar huis. We hebben elkaar op het goede moment ontmoet, zaten er beiden door heen in Rocroi, hebben veel steun aan elkaar gehad maar dingen lopen zo als ze lopen.!!!!!!!!!!! Hij zit en blijft in mijn hart, wederzijds, weet en wist ik ook al, en ieder gaat nu wederom zijn weg. De een de ene kant en de ander de andere kant op. Ik had het niet willen missen. Henk Volkers: hartstikke bedankt dat ik met jou samen mocht optrekken en je mocht ontmoeten. Echt, het was de moeite waard en daar ben ik je dankbaar voor. Blij je ontmoet te hebben, een verrijking van mijn leven als pelgrim en als mens.
Morgen ga ik naar Nevers. Ook weer een station met inhoud, maar daar over later meer. Eerst maar zien wat de dag van morgen ons brengen zal.