12 April - Dag 62

Vandaag op naar Saint-Astier: afstand 26 kilometer.

Op tijd van bed met weinig zin. Allereerst de gezelligheid bij Julliet en haar echtgenoot en het weer.
Twee redenen om niet te gaan maar we gaan wel. Daar naast gebeuren er soms dingen in je leven wat je erg bezig kan houden en dat overkwam mij ook.
Het plotselinge overlijden van een voor mij heel goede bekende uit ons dorp Akkrum heeft mij enorm aangegrepen en dan ben je echt ver van huis. Je hebt je hoofd er niet bij maar moet gewoon verder, no choice.
Gister was eigenlijk een K dag. Hondenweer en een enorm zware tocht . Daarnaast nog veel gedonder om een adres te zoeken, duurde wel ruim een uur om dan eindelijk te arriveren bij Julliet en Jean-Louis.
Dat maakte de dag helemaal goed. Mensen met niveau en zeer hartelijk voor de mede mens. Tot laat in de avond gezellig praten over het leven e.d. Dat is Camino.
Uiteindelijk om 9.30 uur op de weg, eindelijk droog.
We liepen de Vezelay route, dat is de overgang van de Gr.654. Een heel mooie tocht maar in het bos ging het mis. Op ca 7 kilometer voor aankomst liepen we vast.
We kwamen een bruggetje over om de weg te vervolgen en zagen alleen maar water, van de laatste dagen.
Daar konden we niet door en na alles geprobeerd te hebben was er maar een oplossing, terug door het bos.
Nou daar wordt je vrolijk van. Blik op oneindig en gaan met die banaan, je hebt geen keus. Rond 5 uur werden we opgehaald door Etienne onze gastheer waar we konden slapen, eten moesten we zelf regelen. Hij haalde ons op omdat we niet op de route zaten naar Santiago dus morgen worden we weer op route gezet.
In de rimboe kwamen we aan en het waaide hard in het gebouw, je maakt wat mee. We hebben de deal gemaakt dat hij ons brengt naar de stad om eten in te slaan voor de andere dag en ons weer op haalt voor een pelgrimsprijs. Comprend!!!
Vanavond zitten we nu heerlijk op rust om bij te komen van de gebeurtenissen van de afgelopen dagen. Wat ik allemaal mee maak, kan ik niet goed verwoorden in mijn verslagen. Het goede in de mens, dat zijn de dingen die ik de laatste dagen veel ben tegen gekomen en dat is niet te verwoorden. Excuses.
Waar morgen de reis heen gaat moeten we nog uit vinden maar geen zorgen voor de dag van morgen. We zullen zien wat die dag ons weer brengen zal.