12 Februari - Dag 3
Blijf op de hoogte en volg Henk
12 Februari 2013 | Nederland, Zwartsluis
Vandaag route naar Dalfsen. Gelopen afstand 30 kilometer.
Ik loop ietsje van de route af omdat ik naar kennissen ga in Zutphen.
Vandaar over Dalfsen maar dat vinden we niet erg.
Prachtige vergezichten over de polder en de Overijsselse vecht,wat kan het leven toch mooi zijn. Ook het weer is toppie, helder en een lekker zonnetje. In Hasselt aangekomen kom ik bij de visboer en hij ziet dat ik een pelgrim ben en biedt mij spontaan een kop koffie aan wat we natuurlijk niet afslaan. Even zwetsen en zweren en zo vervolg ik mijn weg. Eenmaal in Dalfsen aangekomen besluit ik om een andere weg te nemen dan staat aangegeven.Vraag me niet naar het waarom maar ik doe het gewoon. Zie ik van een afstand twee dames aankomen naar achteraf blijkt moeder en dochter. Op dat moment weet ik zeker dat ze me zullen aanspreken, ze passeren me tot ongeveer drie meter waarna de moeder zich omdraait en voor ze de kans krijgt vraag ik: u wilt weten of ik naar Santiago ga. Ze kijkt me verbijsterend aan en antwoord: hoe weet u dat, nou dat zal ik u vertellen dat is nou zoiets als telepathie.
Ik geloof nl niet in toeval, toeval bestaat niet, maar ik wist zeker dat u mij zou aanspreken. Daarna vertel ik haar dat ik inderdaad naar Santiago onderweg ben en vertel haar over de afgelopen dagen en hoe het was om de pelgrimszegen te ontvangen. Face to face zie ik een herkenning waarna we elkaar omhelzen met dikke tranen. Een moment van ontroering om nooit te vergeten met als vervolg een uitnodiging om samen een kop koffie te drinken bij hun thuis. Hoe is het te bedenken??
De overnachting is op de molendijk bij de ouders van Arnoud uit Akkrum. Reuze gezellige mensen met een gastvrijheid van hier tot Tokio
We praten de gehele avond over alles en nog wat en ik voel me hier super op mijn gemak. Ik begin me al meer een pelgrim te voelen, zowaar.
Ik loop ietsje van de route af omdat ik naar kennissen ga in Zutphen.
Vandaar over Dalfsen maar dat vinden we niet erg.
Prachtige vergezichten over de polder en de Overijsselse vecht,wat kan het leven toch mooi zijn. Ook het weer is toppie, helder en een lekker zonnetje. In Hasselt aangekomen kom ik bij de visboer en hij ziet dat ik een pelgrim ben en biedt mij spontaan een kop koffie aan wat we natuurlijk niet afslaan. Even zwetsen en zweren en zo vervolg ik mijn weg. Eenmaal in Dalfsen aangekomen besluit ik om een andere weg te nemen dan staat aangegeven.Vraag me niet naar het waarom maar ik doe het gewoon. Zie ik van een afstand twee dames aankomen naar achteraf blijkt moeder en dochter. Op dat moment weet ik zeker dat ze me zullen aanspreken, ze passeren me tot ongeveer drie meter waarna de moeder zich omdraait en voor ze de kans krijgt vraag ik: u wilt weten of ik naar Santiago ga. Ze kijkt me verbijsterend aan en antwoord: hoe weet u dat, nou dat zal ik u vertellen dat is nou zoiets als telepathie.
Ik geloof nl niet in toeval, toeval bestaat niet, maar ik wist zeker dat u mij zou aanspreken. Daarna vertel ik haar dat ik inderdaad naar Santiago onderweg ben en vertel haar over de afgelopen dagen en hoe het was om de pelgrimszegen te ontvangen. Face to face zie ik een herkenning waarna we elkaar omhelzen met dikke tranen. Een moment van ontroering om nooit te vergeten met als vervolg een uitnodiging om samen een kop koffie te drinken bij hun thuis. Hoe is het te bedenken??
De overnachting is op de molendijk bij de ouders van Arnoud uit Akkrum. Reuze gezellige mensen met een gastvrijheid van hier tot Tokio
We praten de gehele avond over alles en nog wat en ik voel me hier super op mijn gemak. Ik begin me al meer een pelgrim te voelen, zowaar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
