31 Maart - Dag 50

Vandaag op naar La Chatre: afstand 30 kilometer.

Gisteravond komen er op eens twee door weekte pelgrims binnen rond de klok van 19.00 uur. De harde wind en de vele regen hadden hun uitwerking niet gemist op de heren. Direct maar aanschuiven aan tafel voor het avond eten en binnen enkele minuten zaten we op dezelfde golflengte. De mannen kwamen uit Parijs en waren begonnen aan hun eerste pelgrimstocht, overigens spraken ze perfect Engels, wat het allemaal wat gemakkelijker maakte voor beide partijen. Toch wel gezellig even lekker kletsen met elkaar.
Voor de andere dag zou ieder weer zijn eigen route op pikken.
Hun de Gr. Route, met de nodige risico's, is nog niet helemaal goed uitgezet en ik de Gr route in combinatie met mijn eigen route.
Vanmorgen na een uurtje korter slapen met zijn drieën gezellig ontbijten. Na informatie uit Akkrum over die heerlijke Paasbrunch, was dit andere koek. Heerlijk stokbrood met boter daar mochten we het mee doen. Maar niet zeuren, je hebt ook geen keus, en nemen zoals het komt. Dat hoort ook bij het leven van een pelgrim.
De rit was er een van een goed gehalte. Het weer was super goed met veel zon en een aangename temperatuur. Lekker puhhhh!!!!
Hoe verder ik kom hoe mooier het allemaal wordt. Zomers is het hier dan ook aardig bevolkt met touristen wat economisch ook weer te zien is aan de streek. Rond 14.30 uur arriveer ik in La Chatre een vrij grote stad met een zeer goede uitstraling en het ziet er allemaal goed verzorgd uit. Tijdens het bezichtigen van de stad word ik aan gesproken door een jonge man en hij nodigt mij uit voor een biertje. dat is natuurlijk niet tegen dovemans oren gezegd. We praten honderd uit en ook hij vindt het een ramp dat de mensen in frankrijk geen engels spreken. Hij woont zelf in Parijs, zijn ouders wonen in La Chatre. Toch is het hier heel anders dan in het noorden van Frankrijk. Dat zeiden die jongens uit Parijs overigens ook: dat het noorden van het land een ernstig probleem is voor de overheid en ook voor het gebied. Zelf zijn ze er echter nog nooit geweest, ze wisten niet eens waar Rocroi lag en hadden er ook nog nooit van gehoord. De slager uit Akkrum heeft het ze maar even laten zien. Waar ik morgen heen ga moet ik nog uitzoeken, overnachting is niet zo eenvoudig voor de andere dag maar we komen er wel weer uit en maar zien wat de dag mij morgen weer brengen zal.