3 April - Dag 53

Vandaag op naar La Souterraine: afstand 25 kilometer.

Op tijd van bed en na een uitgebreid!!!!!! ontbijt om 8 uur de weg op.
Het had gevroren en was koud maar volop zon de hele dag met later temperaturen van rond de 18 graden. Daar doen we het voor of niet!
In het zuiden wordt het allemaal wat gezelliger en nog mooier.
Onderweg springt er plots een hert uit het niets op 2 meter voor mij langs, ik schrok me een hoedje, en voor ik het in de gaten had, rende het dier een weiland in. Enorm veel roofvogels, met name buizerds zie je hier ook en als klap op de vuurpijl zie ik ook nog een otter in het moeras. Eekhoorns zijn hier ook in ruime mate aanwezig.
De route gaat over de Gr. 654 en is de moeite meer dan waard.
Na de dag van gisteren had ik dat ook wel nodig. De heimwee begon me aardig parten te spelen en dat is echt een klote gevoel. Het hoort er allemaal bij zeggen ze, nou ik weet nu echt wat het is. In een klein dorp waar als je dan aankomt helemaal niets is, ben je gauw op je kamer aangewezen en dan is de taal ook vaak een barrière. Even de weg vragen in het Frans is andere koek dan een uitgebreid gesprek aan gaan.
Het alleen lopen is geen punt maar zo gauw je goede contacten opbouwt met mensen, begin je direct te hechten, omdat je al zo lang alleen bent, maar daarna val je in een diep gat. Onderweg zie ik ook nog geen pelgrims, er zijn er wel een paar op route en van een weet ik dat hij een dag voor mij zit en uit Rosmalen komt. Hoe ik dat weet??
Dat lees ik in het ontvangst boek voor pelgrims in de kerk.
Bij aankomst in de stad direct door naar de kerk voor een stempel.
Het gebouw torent hoog boven de stad uit, een echte blikvanger. La Souterraine is een heel mooie stadje, veel culturele gebouwen en het ziet er allemaal zeer vriendelijk en gezellig uit. Dat is best wel fijn na zo'n dip van gisteren.
Vervolgens word ik door een jongetje naar het overnachtings adres gebracht waar ik goed ontvangen word door de gastvrouw, van Engelse afkomst. Daarna tijd genoeg om de stad te verkennen en plots word ik aangesproken door een jonge dame die mij vraagt om een sigaartje.
Doen we, zo zijn we ook weer, en na blijkt komt ze ook uit Engeland en woont hier al 7 jaar. Thuis is het een en al meuk en voor ik het weet hangt ze me om de nek en begint te huilen. Nou dan ben ik natuurlijk thuis om haar te troosten en ze vertelt mij dat ze zich in Frankrijk als vrouw zijnde erg alleen voelt waarop ik zeg dat ze dan maar naar Nederland moet gaan, Akkrum bijvoorbeeld. Ze informeert of ik al plek heb anders kan ik wel bij haar slapen in het appartement maar al is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaalt hem wel, dus maar niet.
Wel heel lief aangeboden, een dame met een goed hart en toch weer leuk dat ik die tegen kwam. Dat hoort blijkbaar ook bij het leven van een pelgrim. Het gebeurt allemaal onderweg op straat, op de weg. Je maakt wat mee, het hoort er blijkbaar bij. Daarna op naar het café, gratis internet, en ik word direct begroet door de mensen al daar. Een van hen is Max, een Fransman, die helemaal bevlogen is met Santiago. hij heeft het zelf ook gelopen van uit Frankrijk. Boordevol informatie verlaat ik het café na van iedereen afscheid te hebben moeten/mogen nemen. Pelgrims vinden ze helemaal geweldig en daar ben ik er ook een van, best wel leuk om zo binnen te komen dan kunnen we er weer even tegen en weten we ook waar we het voor doen. Het ziet er op mijn verblijfsadres allemaal prima uit en de mensen zijn ook nu weer zeer toegankelijk wat me wel de nodigde deugd doet. Straks gezellig eten met zijn allen met een heerlijk glaasje wijn. Dat hoort er natuurlijk wel bij in Frankrijk .

Morgen gaan we naar, Benevent-l Abbaye nog even uitzoeken waar dat is en maar weer zien wat dat mij brengen zal.