26 Mei - Dag 106 Mijn weg, mijn doel, Santiago

Vandaag op naar Santiago: afstand 10 kilometer.

Vanmorgen vroeg wakker, hoe zal dat komen.
Rustig ontbijten en om 7.30 uur de weg op.
Langzaam lopen we gezamenlijk naar Santiago, ieder met zijn eigen gedachten. Van binnen uit is er al wat te voelen, dat zal nog wat worden straks!!
Na ongeveer 4 kilometer, vlak voor San Marcos passeren we een camping waar we een auto zien uit Nederland. Zeg ik tegen Coos, die komen ook van ver waarop Coos antwoordt, weet je wel waar je zelf van daan komt en ook nog lopend. Later meer over die auto.
Vervolgens passeren we Monte del Gozo een slaap gelegenheid voor 400 personen van waar de paus ooit is vertrokken voor de laatste 4 kilometer op zijn pelgrims tocht naar Santiago.
Bij binnenkomst in de stad gaan Coos en ik uit elkaar, ieder op zijn eigen weg. Het ziet werkelijk zwart van de pelgrims, zeer indrukwekkend. Dan gebeurt er wat met, dat is niet voor te stellen. Velen vrienden van mij staan me op te wachten bij de Kathedraal en we omhelzen elkaar met de Camino groet. Vervolgens naar de H Mis.
De bekroning van mijn reis. Een zeer bijzonder moment in mijn leven. Weer een hoogtepunt tijdens de tocht.
De viering met prachtige zang van een pater wordt afgesloten met de ceremonie van het wierookvat.
Om dat ook nog mee te maken, helemaal super, en wat een mensen ongelofelijk. Aansluitend op het terras met de mede pelgrims uithuilen en lekker genieten van de sfeer en de samenhorigheid onder elkaar. Daarna gaat ieder weer zijn eigen weg en verdwijnt in de massa met meestal natte ogen. Wat een emotie en heel fijne momenten, moet je ervaren!!!
Even over die auto op de camping. Het bleek dat die van twee mensen waren uit Heerenveen, Simce en Jikke, die buiten mij om hadden besloten om de route die ik had gelopen te rijden met de auto. Onderweg zeiden ze steeds tegen elkaar, dat heeft Henk allemaal gelopen, niet voor te stellen!!! Na overleg met Joke, mijn vrouw, wat ik uiteraard niet wist, zouden ze mij opwachten in San Marcos, met de Friese vlag als herkenningsteken. Maar al wie er kwam geen Spijk. En we zagen die auto nog staan op die camping!!! Hun vervolgens maar op naar Santiago en maar hopen mij tegen te komen. Ga ik net overeind om het terras te verlaten, loop ik ze zo tegen het lijf. Ik was helemaal perplex, dat kon natuurlijk niet maar het was wel zo. Dus weer de tranenbus geopend en samen delen en genieten. Als klapper op de vuurpijl overhandigen Jikke en Simce mij een t shirt met op de voorkant mijn route vanaf Akkrum t/m Santiago en op de achterkant het aantal gelopen dagen en de felicitaties. Of ik de Europa Cup had gewonnen.HELEMAAL TE GEK.
Daarna wachten op mijn vrouw die ik zou ontmoeten op het plein. Ik had haar het adres gevraagd van het hotel om mijn bagage te lozen en lekker te douchen, maar Joke had ook haar plan. Ik wil je ontmoeten als pelgrim en niet als Henk uit Akkrum, nou dan is het klaar. Joke is de baas dus voor uit maar.
Op het plein rond 16.30 uur hoor ik een bekende stem en dan is het BINGO, weer een ontlading. 4 maanden zonder je allerliefste is ook niet niks, niet alleen voor mij maar ook voor mijn vrouw. Dus big surprise. Dan de volgende verrassing. Draai ik me om zie ik mijn 2 dochters, Rosan en Joyce staan. Wederom perplex maar echt waar. Wat een verrassing, een moment om nooit te vergeten. Wat een reis, wat een dag, hoe gelukkig kan een mens zijn. Dat is CAMINO. Al met al was het werkelijk fantastisch, EEN ZEER BIJZONDERE DAG.
Morgen een nieuwe dag, nieuwe kansen. ik ben namelijk nog niet uitgeschreven!!!!